Runk
Runk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Runk Runki dopełniacz Runku Runków celownik Runkowi Runkom biernik Runk Runki narzędnik Runkiem Runkami miejscownik Runku Runkach wołacz Runku Runki
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Runku • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Runku • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Runku • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Runku • mieszkaniec / mieszkanka Runku • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Runku • pochodzić z Runku • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Runku
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wieś
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rumuński: (1.1) Runcu
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2.
