Or

Or (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. hydrol. rzeka w północno-zachodnim Kazachstanie i wschodniej Rosji przeduralskiej, lewy dopływ Uralu w zlewisku Morza Kaspijskiego; zob. też Or (rzeka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Or	Ory
dopełniacz	Oru	Orów
celownik	Orowi	Orom
biernik	Or	Ory
narzędnik	Orem	Orami
miejscownik	Orze	Orach
wołacz	Orze	Ory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Oru • nad Orem • Or wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Oru • pływać / płynąć Orem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzeka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Orsk m

przym. orski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Ор
• czeski: (1.1) Or m
• francuski: (1.1) Or m
• litewski: (1.1) Orė
• niemiecki: (1.1) Or m
• rosyjski: (1.1) Орь m
• ukraiński: (1.1) Ор m
• włoski: (1.1) Or' m

źródła: