dekret

dekret (język polski)

dekret (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈdɛkrɛt], AS: [dekret] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) praw. akt prawny mający moc ustawy, wydany przez organ władzy wykonawczej; zob. też dekret w Wikipedii

(1.2) hist. w Polsce w XV-XVI w. – akt prawny wydany samodzielnie przez króla

(1.3) hist. wyrok sądu w czasach cesarstwa rzymskiego oraz w dawnym prawie polskim

(1.4) rel. dokument wydawany przez zwierzchnika diecezji rzymskokatolickiej, decydujący o przydzieleniu duchownego do parafii

(1.5) adnotacja na dokumencie określająca sposób ujęcia w księgach

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dekret	dekrety
dopełniacz	dekretu	dekretów
celownik	dekretowi	dekretom
biernik	dekret	dekrety
narzędnik	dekretem	dekretami
miejscownik	dekrecie	dekretach
wołacz	dekrecie	dekrety

przykłady:

(1.1) Nowy dekret daje rządowi szeroką władzę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dekretowanie n, zadekretowanie n, dekretacja ż, dekretalia m lm, dekretały m lm

czas. dekretować

przym. dekretowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. decretum → decyzja, dekret < łac. decernere → decydować, postanawiać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) decree, act
• baskijski: (1.1) dekretu
• białoruski: (1.1) дэкрэт m
• bułgarski: (1.1) декрет m
• czeski: (1.1) dekret m
• duński: (1.1) dekret n
• francuski: (1.1) décret m
• hiszpański: (1.1) decreto m
• kataloński: (1.1) decret m
• łaciński: (1.1) decretum
• niemiecki: (1.1) Erlaß m
• norweski (bokmål): (1.1) dekret n
• norweski (nynorsk): (1.1) dekret n
• nowogrecki: (1.1) διάταγμα n
• szwedzki: (1.1) dekret n
• włoski: (1.1) decreto m

źródła:

dekret (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

IPA: /děkreːt/

podział przy przenoszeniu wyrazu: de•kret

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dekret

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz chorwacki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

dekret (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) dekret

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dekret	dekrety
dopełniacz	dekretu	dekretů
celownik	dekretu	dekretům
biernik	dekret	dekrety
wołacz	dekrete	dekrety
miejscownik	dekretě / dekretu	dekretech
narzędnik	dekretem	dekrety

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

dekret (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dekret

odmiana:

(1.1) et dekret, dekretet, dekreter, dekreterne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. dekretere

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. decretum

uwagi:

źródła:

dekret (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dekret

odmiana:

(1.1) ett dekret, dekretet, dekret, dekreten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: