wyrok
wyrok (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) praw. orzeczenie sądu rozstrzygające merytorycznie sprawę będącą przedmiotem postępowania sądowego; zob. też wyrok w Wikipedii
- (1.2) zwykle w lm los, przeznaczenie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wyrok wyroki dopełniacz wyroku wyroków celownik wyrokowi wyrokom biernik wyrok wyroki narzędnik wyrokiem wyrokami miejscownik wyroku wyrokach wołacz wyroku wyroki
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) surowy / łagodny wyrok • wyrok w I / II instancji • wyrok prawomocny / nieprawomocny • wyrok częściowy / łączny • sprawiedliwy wyrok • wyrok dożywocia / eksmisyjny / rozwodowy / śmierci / nakazowy / zaoczny • ogłosić wyrok • ogłoszenie wyroku • glosa do wyroku • apelacja od wyroku • kasacja wyroku
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) orzeczenie
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) proces
- meronimy:
- (1.1) sentencja
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wyrokowiec mos, wyrocznia ż, wyrokowanie n
- czas. wyrokować
- związki frazeologiczne:
- salomonowy wyrok
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sentence, judgment
- białoruski: (1.1) прыгавор m, прысуд m
- duński: (1.1) dom w
- esperanto: (1.1) juĝo, verdikto
- hiszpański: (1.1) fallo m, veredicto m, sentencia ż
- kaszubski: (1.1) wërok / wirok m
- łotewski: (1.1) spriedums m
- niderlandzki: (1.1) vonnis n, oordeel n
- niemiecki: (1.1) Gerichtsurteil n, Urteil n; (1.2) Urteil n
- rosyjski: (1.1) приговор m
- szwedzki: (1.1) dom w
- ukraiński: (1.1) вирок m
- wilamowski: (1.1) urtael n, ürtal n
- włoski: (1.1) sentenza ż; (1.2) destino m, fato m
- źródła: