arogancja

arogancja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌarɔˈɡãnʦ̑ʲja], AS: [arogãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pewność siebie połączona z lekceważeniem innych, odnoszenie się do kogoś z nonszalancją, wywyższanie się

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	arogancja
dopełniacz	arogancji
celownik	arogancji
biernik	arogancję
narzędnik	arogancją
miejscownik	arogancji
wołacz	arogancjo

przykłady:

(1.1) Odnosił się do współpracowników z wyjątkową arogancją, nic dziwnego, że nikt go nie lubił.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zuchwalstwo, impertynencja, buta, tupet, bezczelność, hucpa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. arogant m, arogantka ż

przym. arogancki

przysł. arogancko

związki frazeologiczne:

arogancja władzy

etymologia:

łac. arrogantia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) arrogance, hauteur
• arabski: (1.1) شموخ, جبر
• białoruski: (1.1) нахабства n, нахабнасць ż
• birmański: (1.1) မာန
• czeski: (1.1) arogance ż, domýšlivost ż
• duński: (1.1) arrogance w
• fiński: (1.1) arroganssi
• francuski: (1.1) arrogance ż
• gudźarati: (1.1) અભિમાન
• hebrajski: (1.1) יהירות ż
• hiszpański: (1.1) arrogancia ż
• ido: (1.1) arogemeso
• jidysz: (1.1) גדלות, גאווה
• kataloński: (1.1) arrogància ż
• malgaski: (1.1) angiangy
• niderlandzki: (1.1) aanmatiging
• niemiecki: (1.1) Arroganz ż, Überheblichkeit ż
• norweski (bokmål): (1.1) arroganse m
• norweski (nynorsk): (1.1) arroganse m
• nowogrecki: (1.1) αλαζονεία ż, αλαζονία ż
• pali: (1.1) ahaṃkāra
• pendżabski: (1.1) ਮਾਣ m
• portugalski: (1.1) arrogância ż
• rumuński: (1.1) aroganță ż
• słowacki: (1.1) arogancia ż
• szwedzki: (1.1) arrogans w
• turecki: (1.1) kibir
• włoski: (1.1) arroganza ż, prepotenza ż

źródła: