bezczelność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezczelność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[bɛʃˈʧ̑ɛlnɔɕʨ̑], AS[beščelność], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nieliczenie się z nikim i niczym, zbytnia pewność siebie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zamiast porządnieć, wspinasz się na szczyt bezczelności.
(1.1) Nie oddałeś poprzedniego długu, a chcesz znów pożyczyć pieniądze? To bezczelność.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) impertynencja, granda, kpina, hucpa, tupet, arogancja, zuchwałość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezczelnik mos, bezczelnica ż
przym. bezczelny
przysł. bezczelnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: