sekciarz
sekciarz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. członek sekty religijnej
- (1.2) przen. członek grupy odcinającej się od ogółu
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sekciarz sekciarze dopełniacz sekciarza sekciarzy celownik sekciarzowi sekciarzom biernik sekciarza sekciarzy narzędnik sekciarzem sekciarzami miejscownik sekciarzu sekciarzach wołacz sekciarzu sekciarze depr. M. i W. lm: (te) sekciarze
- przykłady:
- (1.1) Surowy, purytański kodeks moralny sekciarzy, ich powrót do prostoty praojców z okresu koczowniczego pasterstwa, ich ofiary z baranów składane na wzniesieniach jakiemuś nieznanemu, bliżej nieokreślonemu bogu – wszystko to ściągnęło na nich wzgardę i potępienie[1].
- (1.1) W roku 1992 w górach stanu Idaho FBI zastrzeliło 14-letniego chłopca i jego matkę, rok później po 51 dniach oblężenia spaliło się żywcem ponad 80 sekciarzy religijnych w Teksasie[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, 1963, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Jacek Kalabiński, Gazeta Wyborcza, 1996-06-15, Narodowy Korpus Języka Polskiego.