baran
baran (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik baran barany dopełniacz barana baranów celownik baranowi baranom biernik barana barany narzędnik baranem baranami miejscownik baranie baranach wołacz baranie barany - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik baran barany dopełniacz barana baranów celownik baranowi baranom biernik barana baranów narzędnik baranem baranami miejscownik baranie baranach wołacz baranie barany
- przykłady:
- (1.1) Biały dywan ze skór baranów, nadzwyczaj puszysty, tłumił zupełnie kroki[1].
- (2.1) Gdzie się pchasz, baranie!
- składnia:
- antonimy:
- (1.1) owca
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. baranek m, baranina ż, baranica ż, Baran m
- czas. zbaranieć dk.
- przym. barani
- związki frazeologiczne:
- dać się jak baran prowadzić na rzeź • na barana • nosić na barana • przysłowia: jeszcze skóra na baranie, a już kuśnierz pije na nią / jeszcze skóra na baranie, a już masarz pije na nią / jeszcze skóra na baranie, a już rzeźnik pije na nią / jeszcze skóra na baranie, a już rzeźnik pije na nię[2] (sic!) / jeszcze skóra na baranie, a już szewc pije na nią • z jednego barana dwóch skór nie drą
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ram, tup; (2.1) moron, blockhead
- arabski: (1.1) كبش
- baskijski: (1.1) ahari
- białoruski: (1.1) баран m; (2.1) баран m
- bułgarski: (1.1) овен m
- chorwacki: (1.1) ovan m
- czeski: (1.1) beran m
- duński: (1.1) vædder w
- esperanto: (1.1) virŝafo
- fiński: (1.1) oinas
- francuski: (1.1) mouton m, bélier m; (2.1) idiot, bête
- hiszpański: (1.1) carnero m; (2.1) bobo, tonto, lelo
- japoński: (1.1) 牡羊, 雄羊; (2.1) 馬鹿
- jidysz: (1.1) באַראַן m (baran), ווידער m (wider); (2.1) דאָס m (dos)
- kaszubski: (1.1) baran m
- łaciński: (1.1) aries m
- niderlandzki: (1.1) ram m
- niemiecki: (1.1) Widder m, Hammel m; (2.1) Widder m, Hammel m
- nowogrecki: (1.1) κριάρι n, κριός m; (2.1) βλάκας m
- pali: (1.1) aja m
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) баран m; (2.1) баран m
- sanskryt: (1.1) अज
- słowacki: (1.1) baran m; (2.1) baran m
- szwedzki: (1.1) bagge w
- tahitański: (1.1) māmoe
- ukraiński: (1.1) баран m; (2.1) баран m
- wepski: (1.1) bošak, oinaz
- węgierski: (1.1) kos
- wilamowski: (1.1) baron m
- włoski: (1.1) ariete m, montone m
- źródła:
- ↑ W. Reymont: Ziemia obiecana.
- ↑ Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 5.
baran (język kaszubski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) baran
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
baran (język kurmandżi)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Joyce Blau, Kürtçe-Türkçe, Kürtçe-Fransızca, Kürtçe-İngilizce sõzlük, 1991, s. 25.
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- баран
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) baran
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
baran (język słowacki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zool. baran (samiec owcy)[1]
- (1.2) przen. baran (głupi człowiek)[1]
- (1.3) wojsk. hist. taran[1]
- (1.4) techn. baba, kafar
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. baraninka ż, baranina ż, barančiatko n, baranček m, baranča n, barančina ż, baranec m, baranica ż, baranidlo n, Baran m, baránok m
- przym. baraní, barančí
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- 1 2 3 Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 24.