koczowniczy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

koczowniczy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkɔʧ̑ɔvʲˈɲiʧ̑ɨ], AS[kočovʹńičy], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z koczownictwem i koczownikami, polegający na ciągłej zmianie miejsca pobytu
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przedsięwzięcia plantacyjne miały przyciągnąć nomadów do pracy na plantacjach, tak aby porzucali koczowniczy tryb życia.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) koczowniczy tryb życialudność / osada koczownicza
synonimy:
(1.1) wędrowny, nomadyczny
antonimy:
(1.1) osiadły
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koczowisko n, koczownictwo n, koczownik mos, koczowniczka ż, koczowanie n
przysł. koczowniczo
czas. koczować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. koczować + -niczy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Katarzyna Górak-Sosnowska, Joanna Jurewicz, Kulturowe uwarunkowania rozwoju w Azji i Afryce, s. 77.