truchło
truchło (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) to, co ulega bądź ulegnie rozkładowi; martwe ciało
- (1.2) przen. książk. coś martwego, przestarzałego
- (1.3) przen. pot. pejor. obraź. człowiek stary, niedołężny
- (1.4) st.pol. smutek, przygnębienie, strapienie[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik truchło truchła dopełniacz truchła trucheł celownik truchłu truchłom biernik truchło truchła narzędnik truchłem truchłami miejscownik truchle truchłach wołacz truchło truchła
- przykłady:
- (1.1) Policjant zabezpieczył truchło kota.
- (1.3) Z żwawej staruszki zmieniła się w bezsilne truchło, na łasce opieki społecznej[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bezgłowe / martwe / rozkładające się truchło • końskie / ludzkie / zwierzęce truchło • truchło drzewa / kota / psa / zwierzęcia
- (1.2) truchło idei / przeszłości / tradycji
- (1.3) stare truchło
- (1.4) w żałości a w truchle
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. truchlenie n
- czas. truchleć ndk., struchleć ndk.
- przym. struchlały
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „Truchło” w: Słownik staropolski, red. Stanisław Urbańczyk, t. 9, Instytut Języka Polskiego PAN, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1982-1987, s. 191.
- ↑ Wojciech Zembaty, Koniec pieśni, rozdz. 4 [1]