wychodzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wychodzić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vɨˈxɔʥ̑iʨ̑], AS[vyχoʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyjść)

(1.1) zob. wyjść dk.

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) być skierowanym na coś

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(3.1) pot. uzyskać coś chodząc gdzieś wielokrotnie
odmiana:
(1-2) koniugacja VIa
(3) koniugacja VIa
przykłady:
(2.1) Okna mojego pokoju wychodzą na hałaśliwą ulicę.
(3.1) Chodził, chodził i po dwóch latach wychodził sobie podwyżkę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) wylazować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przechodka ż, wyjściówka ż, wychodne n, wychodnia ż, wychodek mrz, wychodźstwo n, wychodźtwo n, wychodźca mos, wychodzenie n, wyjście n
czas. wyjść dk.
przym. wyjściowy, wychodźczy
przysł. wyjściowo
związki frazeologiczne:
nie wychodzić z kieszeninie wychodzić z podziwuwychodzić za mążwychodzić ze skóryzaprzedać się babie a diabłu - na jedno wychodzi
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wyjść
źródła: