szukacz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szukacz (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. telekom. urządzenie stosowane w automatycznych łącznicach telefonicznych, którego ruchami sterował abonent, wykręcając tarczą numerową aparatu telefonicznego numer wywoływanego abonenta[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) daw. człowiek szukający czegoś[1]
(2.2) daw. przen. prześladowca, tropiciel[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikszukaczszukacze
dopełniaczszukaczaszukaczy / szukaczów[1]
celownikszukaczowiszukaczom
biernikszukaczszukacze
narzędnikszukaczemszukaczami
miejscownikszukaczuszukaczach
wołaczszukaczuszukacze
(2.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikszukaczszukacze
dopełniaczszukaczaszukaczy / szukaczów[1]
celownikszukaczowiszukaczom
biernikszukaczaszukaczy / szukaczów[1]
narzędnikszukaczemszukaczami
miejscownikszukaczuszukaczach
wołaczszukaczuszukacze
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poszukiwacz mos
czas. szukać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szukacz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=szukacz&oldid=7867377”