osiedle

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

osiedle (język polski)[edytuj]

osiedle (1.1)
osiedle (1.1)
wymowa:
IPA[ɔˈɕɛdlɛ], AS[ośedle], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) bud. archit. nieduże skupisko budynków miejskich lub wiejskich
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mieszkam na moim osiedlu od 10 lat.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) zidlóng
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. osiedlowy, wokółosiedlowy, przyosiedlowy
czas. osiedlać się, osiedlać ndk., osiedlić dk.
rzecz. osiedlanie n, osiedlenie n, wysiedlenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *o(b)sedlьje < prasł. *ob + *sedlěwokół + wsi[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „osiedle” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.