kitrać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kitrać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈcitraʨ̑], AS[ḱitrać], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. skitrać)

(1.1) gwara więzienna chować

czasownik zwrotny kitrać się

(2.1) chować się
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(2.1) Niezła ze mnie wagarowiczkaktóra nawet porządnie kitrać się nie umie, tylko tak wagaruje, że wszyscy na mieście widzą[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kitranie n, skitranie n
czas. skitrać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Internetu