kawalerować

kawalerować (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) pot. rzad. być w stanie kawalerskim, zachowywać się jak typowy kawaler

odmiana:

przykłady:

(1.1) Leszek Wawrów wspomniał, że jego ojciec Wicko w młodości bujnie kawalerował w Hadyńkowicach. Jego pierwsza miłość nazywała się Ryśka Kapustyńska.

(1.1) (…) albo za życia zaciągniesz jakąś do ślubu, albo będziesz musiał kawalerować przez całą wieczność.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kawalerstwo n, kawaler m, kawalerka ż, kawalerowanie n

przym. kawalerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: