frymarczyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

frymarczyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[frɨ̃ˈmarʧ̑ɨʨ̑], AS[frỹmarčyć], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) przest. uprawiać handel zamienny[1]
(1.2) przest. czynić przedmiotem targu rzeczy, na których nie powinno się zarabiać[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.2) Wśród oficerów pokutuje wizja polityków, którzy przy okazji partyjnych sporów będą frymarczyć sprawami armii[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) handlować
(1.2) kupczyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. frymarczenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Freimarktwolny targ[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Paweł Wroński, Słabi, rozlaźli, niegotowi, „Gazeta Wyborcza”, 09/06/1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.