dwutomowy

dwutomowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdvutɔ̃ˈmɔvɨ], AS: [dvutõmovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) składający się z dwóch tomów, zawarty w dwóch tomach, wydany w dwóch tomach

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwutomowy		dwutomowa	dwutomowe	dwutomowi	dwutomowe
dopełniacz	dwutomowego		dwutomowej	dwutomowego	dwutomowych
celownik	dwutomowemu		dwutomowej	dwutomowemu	dwutomowym
biernik	dwutomowego	dwutomowy	dwutomową	dwutomowe	dwutomowych	dwutomowe
narzędnik	dwutomowym		dwutomową	dwutomowym	dwutomowymi
miejscownik	dwutomowym		dwutomowej	dwutomowym	dwutomowych
wołacz	dwutomowy		dwutomowa	dwutomowe	dwutomowi	dwutomowe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Czytam wieczorami dwutomowe opracowanie o powstaniach śląskich.

składnia:

kolokacje:

(1.1) encyklopedia dwutomowa • słownik dwutomowy • wydanie dwutomowe • dwutomowe dzieło

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwutomówka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dwu- + tom + -owy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) two-volume
• białoruski: (1.1) двухтомны
• bułgarski: (1.1) двутомен
• interlingua: (1.1) ditome
• niemiecki: (1.1) zweibändig
• nowogrecki: (1.1) δίτομος
• rosyjski: (1.1) двухтомный
• słowacki: (1.1) dvojzväzkový
• włoski: (1.1) in due volumi, di due volumi

źródła: