ceklarz
ceklarz (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. podlegający burmistrzowi pachołek do pilnowania porządku w mieście[1]; zob. też ceklarz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ceklarz ceklarze dopełniacz ceklarza ceklarzy / ceklarzów celownik ceklarzowi ceklarzom biernik ceklarza ceklarzy / ceklarzów narzędnik ceklarzem ceklarzami miejscownik ceklarzu ceklarzach wołacz ceklarzu ceklarze
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. daw. ceklarstwo n, st.pol. ceklacja ż, st.pol. ceklowanie n, st.pol. ceklownik m, st.pol. cekmistrz m, st.pol. ceklmistrz m, st.pol. ceklatum n, ceklarka ż
- czas. st.pol. ceklować ndk., st.pol. ceglować ndk.
- przym. ceklarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. Zirkler → nocny stróż miejski[2][1] < śr.łac. circator → stróż[1] < łac. circo → krążyć[1]
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Stadtknecht m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3
Hasło „ceklarz” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 259.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 44.
