betlejemita
betlejemita (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Betlejem[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik betlejemita betlejemici dopełniacz betlejemity betlejemitów celownik betlejemicie betlejemitom biernik betlejemitę betlejemitów narzędnik betlejemitą betlejemitami miejscownik betlejemicie betlejemitach wołacz betlejemito betlejemici
- przykłady:
- (1.1) Posyłam cię do Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) betlejemczyk
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. betlejemczyk m, Betlejem n, betlejka ż
- forma żeńska betlejemitka ż, betlejemka ż
- przym. betlejemski
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Bethlehemite
- hiszpański: (1.1) betlemita m
- słowacki: (1.1) Betlehemčan m
- włoski: (1.1) betlemita m
- źródła:
- ↑
Porada „biblijne nazwy mieszkańców” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ 1 Księga Samuela 16,1
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
