Przejdź do zawartości

znajomy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
?/i, IPA[znaˈjɔ̃mɨ], AS[znai ̯õmy], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) taki, którego się zna (osobiście lub z widzenia)[1]

przymiotnik

(2.1) znany komuś
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Mój znajomy jest świetnym hydraulikiem.
(1.1) Teraz stawiam na "znajomych". Mam z kim wyjechać w weekend, zabalować, wyjść na kawę czy obiad. Ale nie angażuję się już tak bardzo emocjonalnie. Tak jest lepiej[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) dawny / stary / dobry / bliski znajomy • mieć wspólnych znajomych
(2.1) znajomy dźwięk • znajome twarze
synonimy:
(1.1) pot. znajomek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. znajomość ż, znajomek m
forma żeńska znajoma
czas. znać, zaznajomić
przysł. znajomo
związki frazeologiczne:
krewni i znajomi królika
etymologia:
(1.1) < (2.1)[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „znajomy” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. f.kafeteria.pl
  3. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 19.