wstrętny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wstrętny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈfstrɛ̃ntnɨ], AS[fstrntny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wywołujący obrzydzenie
(1.2) pot. powodujący rozczarowanie (czasem w tonie żartobliwym)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Co za wstrętne robale!
(1.2) Jesteś wstrętny, że nawet nie zadzwoniłeś!
składnia:
kolokacje:
(1.1) budzić wstręt
synonimy:
(1.1) obrzydliwy, ohydny, straszny, odrażający, paskudny, obleśny, obmierzły, obskurny, parszywy, przebrzydły, świński, uświniony, brudny, nieapetyczny, szkaradny, szpetny, koszmarny, odpychający
antonimy:
(1.1) miły, ładny, pociągający, piękny, atrakcyjny, śliczny, apetyczny, niewinny, nieskazitelny, dobry
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wstręt mrz, wstręciuch mos, wstręciucha ż
przysł. wstrętnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. wstręt
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: