obleśny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

obleśny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔbˈlɛɕnɨ], AS[obleśny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pogard. cecha kogoś rozpustnego i wywołujący wstręt
(1.2) pogard. wyrażający chęć podjęcia kontaktów seksualnych w sposób nieprzyzwoity i wzbudzający tym obrzydzenie[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Łapiesz się na tym, że chcesz wybić ostatnie dwa zęby obleśnemu fagasowi, który na jakimś przyjęciu pozwalał sobie na żarciki z erotycznym podtekstem[2]
(1.2) - Pozwoli pani, że się przedstawię, doktor jestem - ujmuje jej wyciągniętą rękę i składa na niej obleśny pocałunek[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) obleśny staruszek / starzec / staruch / dziad / facet / typ / erotoman / seksista • obleśna baba
(1.2) obleśny chichot / pocałunek / uśmiech / uśmieszek • obleśna twarz • obleśne spojrzenie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wstrętny, rozwiązły
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obleśność ż, oblech m, leść ż
przysł. obleśnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. leść, D. lści[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „obleśny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. CKM, nr 8, Warszawa, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Pułapka na motyla, Hanna Samson, 2000 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Jan Miodek, Obleśny odźwierny, w: Odpowiednie dać rzeczy słowo. Szkice o współczesnej polszczyźnie, Wrocław 1987.