wittenberczyk
wittenberczyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Wittenbergi, osoba z tego miasta[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wittenberczyk wittenberczycy dopełniacz wittenberczyka wittenberczyków celownik wittenberczykowi wittenberczykom biernik wittenberczyka wittenberczyków narzędnik wittenberczykiem wittenberczykami miejscownik wittenberczyku wittenberczykach wołacz wittenberczyku wittenberczycy
- przykłady:
- (1.1) Dość powiedzieć, że gdy w stuleciu XVI przeszło półtysięczna rzesza studencka wittenberczyków zapewniła Polsce potężny strumień nowego życia duchowego i religijnego — to wiek XVII przyniósł zupełne wyłączenie miasta Lutra z rozwoju umysłowego Polski[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Wittenberga mrz
- forma żeńska wittenberka ż
- przym. wittenberski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Wittenberger m
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 317.
- ↑ Historia nauki polskiej, t. II, s. 22, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970.