Przejdź do zawartości

wariat

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA: [ˈvarʲjat], AS: [varʹi ̯at], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. człowiek chory psychicznie, obłąkany[1]
(1.2) pot. ktoś zachowujący się nieodpowiedzialnie, nieobliczalnie, niekonwencjonalnie; nierozważny, zwariowany[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Ten mężczyzna to wariat, bo dziwnie się zachowuje.
składnia:
kolokacje:
(1.1) agresywny wariat • nieszkodliwy wariat
synonimy:
(1.1) pot. czubek, obłąkaniec, szaleniec, świr, świrus
(1.2) pot. bzik, narwaniec, opętaniec, oszołom, paranoik, pomyleniec, postrzeleniec, szajbus, świr, świrus, zajob
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nienormalny
hiponimy:
(1.1) paranoik
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wariatkowo n, wariowanie n, zwariowanie n, wariatuńcio mos
forma żeńska wariatka ż
czas. wariować ndk., zwariować dk.
przym. wariacki, zwariowany
przysł. wariacko, na wariata, po wariacku
związki frazeologiczne:
dom wariatówrobić z tata wariatarobić z siebie wariatastrugać wariataudawać wariata
etymologia:
łac. variatus[2]
uwagi:
nie mylić z: wariant
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Słownik współczesnego języka polskiego, red. Bogusław Dunaj, t. 2, Przegląd Reader's Digest, Warszawa 1998, ISBN 83-909366-3-1, s. 498.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „wariat” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.