czubek

czubek (język polski)

czubki (1.1) kredek

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑ubɛk], AS: [čubek] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szpiczaste, ostre zakończenie czegoś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. osoba chora psychicznie

(2.2) środ. młodz. punk

(2.3) daw. żart. bonifrater; zakonnik z zakonu założonego przez św. Jana Bożego dla opieki nad chorymi, szczególnie umysłowo

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czubek	czubki
dopełniacz	czubka	czubków
celownik	czubkowi	czubkom
biernik	czubek	czubki
narzędnik	czubkiem	czubkami
miejscownik	czubku	czubkach
wołacz	czubku	czubki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czubek	czubki
dopełniacz	czubka	czubków
celownik	czubkowi	czubkom
biernik	czubka	czubków
narzędnik	czubkiem	czubkami
miejscownik	czubku	czubkach
wołacz	czubku	czubki
ndepr. M. i W. lm: (ci) czubkowie

przykłady:

(1.1) (On) dosięga sufitu czubkami palców.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) czub, debil, imbecyl, kretyn, nienormalny, oszołom, pomyleniec, pomylony, psychiczny, psychol, szajbus, świr, świrus, wariat

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czub m, czubajka ż, Czubik m, Czub m, Czubica ż, czubacz mzw

przym. czubkowy, czubaty

przysł. czubato

związki frazeologiczne:

czubek góry lodowej • iść do czubków • od czubka głowy do pięt • nie widzieć dalej niż czubek własnego nosa • każdy dudek ma swój czubek

etymologia:

(2.1) Zwrot „iść do czubków” pochodzi od zakonu bonifratrów, który specjalizuje się w opiece nad chorymi umysłowo; bonifratrzy nosili habity zaopatrzone w charakterystyczny, spiczasty kaptur.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tip, czubek góry, drzewa: top, buta, skarpety: toe; (2.1) nut, nutter, wacko, whacko, kook
• chiński standardowy: (1.1) 尖端; (2.1) 疯子
• czeski: (2.1) magor m
• esperanto: (1.1) pinto
• ukraiński: (1.1) носок m

źródła: