umocnienie

umocnienie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌũmɔt͡sʲˈɲɛ̇̃ɲɛ], AS: [ũmocʹńė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od umocnić

(1.2) nasyp zabezpieczający brzeg rzeki

(1.3) wojsk. fortyfikacja budowana na polu walki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	umocnienie
dopełniacz	umocnienia
celownik	umocnieniu
biernik	umocnienie
narzędnik	umocnieniem
miejscownik	umocnieniu
wołacz	umocnienie

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	umocnienie	umocnienia
dopełniacz	umocnienia	umocnień
celownik	umocnieniu	umocnieniom
biernik	umocnienie	umocnienia
narzędnik	umocnieniem	umocnieniami
miejscownik	umocnieniu	umocnieniach
wołacz	umocnienie	umocnienia

przykłady:

(1.1) Prezydent Nicolas Sarkozy, sam Francuz w pierwszym pokoleniu, jeszcze w kampanii wyborczej obiecywał „umocnienie tożsamości francuskiej”.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. umocnić dk., umacniać ndk., umocować dk., mocować ndk.

rzecz. umacnianie n

przym. umocnieniowy, mocny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) reinforcement, strengthening; (1.2) reinforcement; (1.3) fortification
• hiszpański: (1.1) fortalecimiento m; (1.2) terraplén m; (1.3) fortificación ż
• niemiecki: (1.1) Befestigung ż, Anbringung ż; (1.2) Befestigung ż; (1.3) Befestigung ż
• słowacki: (1.1) umocnenie n

źródła: