tentator

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tentator (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kusiciel (diabeł)[1]
odmiana:
(1.1) tentātor, tentātōris (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniktentātōrtentātōrēs
dopełniacztentātōristentātōrum
celowniktentātōrītentātōribus
bierniktentātōremtentātōrēs
ablatywtentātōretentātōribus
wołacztentātōrtentātōrēs
przykłady:
(1.1) Et accedens tentator dixit ei: Si Filius Dei es, dic ut lapides isti panes fiant[2]. → I przystąpiwszy kusiciel, rzekł Mu: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem[3]. (Mt 4, 3)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tentatio ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tentator” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
  2. ↑ Wulgata Klementyńska, Mt 4, 3
  3. ↑ przekład ks. Jakuba Wujka
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=tentator&oldid=8322299”