tapczan

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tapczan (język polski)[edytuj]

tapczan (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈtapʧ̑ãn], AS[tapčãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rodzaj łóżka w formie skrzyni, w którym część, na której się śpi (materac), stanowi jednocześnie wieko pojemnika na pościel; zob. też tapczan w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na tapczanie siedzi leń, nic nie robi cały dzień[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. tarczan
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) łóżko
hiponimy:
(1.1) wersalka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zdrobn. tapczanik mrz
przym. tapczanowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
tatar. тапчанprosty mebel, służący zarówno do siedzenia, jak i do leżenia, prycza < mong. klas. ᠲ‍ᠠ‍ᠪ‍ᠴ‍‍ᠠ‍‍ᠩ (tabčang) → podwyższenie, podium, tron (> mong. тавцан) < st.turk. tavčaŋ / st.turk. taučaŋświęte miejsce, podwyższenie, tron < chiń. 道场 (trad. 道場, dàochǎng) → miejsce święte, gdzie się odprawia rytuały buddyjskie lub taoistyczne[3][4]; z tatarskiego być może poprzez ukr. тапча́н[5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Jan Brzechwa Leń
  3. Stanisław Stachowski, Słownik historyczno-etymologiczny turcyzmów w języku polskim, Księgarnia Akademicka, Kraków 2014, ISBN 978-83-7638-407-8, s. 567-568.
  4. Peter Zieme, Vom Thron zur Liege – zur Geschichte des polnischen Wortes «tapczan» w: „Folia Orientalia”, t. 36, 2000, s. 367-372.
  5. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.