szpicruta

szpicruta (język polski)

szpicruta (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jeźdz. krótki skórzany lub rzemienny pejcz do dyscyplinowania konia wierzchowego; zob. też szpicruta w Wikipedii

(1.2) jeźdz. uderzenie szpicrutą (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szpicruta	szpicruty
dopełniacz	szpicruty	szpicrut
celownik	szpicrucie	szpicrutom
biernik	szpicrutę	szpicruty
narzędnik	szpicrutą	szpicrutami
miejscownik	szpicrucie	szpicrutach
wołacz	szpicruto	szpicruty

przykłady:

(1.1) W prawicy wielmoży Józefa gwizdnęła kawaleryjska szpicruta, spadła na twarz oficera i padł krótki rozkaz: — Salutuj marszałka, ciuro!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) uderzenie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szpicrut mrz

zdrobn. szpicrutka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Spitzrute

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crop, horsewhip
• francuski: (1.1) cravache ż
• hiszpański: (1.1) fusta ż
• niemiecki: (1.1) Gerte ż
• portugalski: (1.1) chibata ż
• włoski: (1.1) frustino m, scudiscio m

źródła: