gwizdnąć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gwizdnąć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɡvʲizdnɔ̃ɲʨ̑], AS[gvʹizdnõńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. gwizdać)

(1.1) zob. gwizdać (wydać z siebie gwizd)

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(2.1) przen. pot. ukraść
(2.2) przen. pot. uderzyć, szturchnąć
odmiana:
(1.1) koniugacja Va
(2.1-2) koniugacja Va
przykłady:
(1.1) Na sali rozległo się kilka krzyków, ktoś nawet przeraźliwie gwizdnął, wystarczyło jednak, że sędzia zmarszczył brwi i sala ucichła[1].
(2.1) Wymierzano teraz drakońskie wyroki: prostych złodziejaszków wieziono w zaplombowanych wagonach gdzieś na Kamczatkę, prostytutkę, która gwizdnęła klientowi portfel, traktowano jak szpiega w masce[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gwizd m, gwizdanie n, gwizdnięcie n, gwizdek m
czas. wygwizdywać ndk., wygwizdać dk., gwizdać ndk.
przym. gwizdkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. pol. gwizdnyć
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: gwizdać
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ukraść
(2.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: uderzyć, szturchnąć
źródła:
  1. Andrzej Bart, Fabryka Muchłapek, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Marek Ławrynowicz, Diabeł na dzwonnicy, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.