swołocz

swołocz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) posp. pogard. ktoś podły, zasługujący na pogardę

(1.2) reg. białost. łobuz, drań

(1.3) posp. pogard. zbiorowo o ludziach budzących odrazę swoim zachowaniem lub wyglądem

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	swołocz	swołocze
dopełniacz	swołoczy	swołoczy
celownik	swołoczy	swołoczom
biernik	swołocz	swołocze
narzędnik	swołoczą	swołoczami
miejscownik	swołoczy	swołoczach
wołacz	swołoczy	swołocze

(1.3) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	swołocz
dopełniacz	swołoczy
celownik	swołoczy
biernik	swołocz
narzędnik	swołoczą
miejscownik	swołoczy
wołacz	swołoczy

przykłady:

(1.3) Uskarżał się na mgłę wokół Orly, która zmusiła go do podróżowania w towarzystwie różnego tałatajstwa i zuchwałej swołoczy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bydlę, gad, gnida, łajdak, łachudra, łotr, kanalia, menda, padalec, plugawiec, skurczybyk, sobaka, szubrawiec, szuja

(1.3) bydło, hołota, hultajstwo, menelstwo, tałatajstwo / tałałajstwo, tłuszcza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros. сволочь

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) сволач ż, свалата ż
• rosyjski: (1.1) сволочь ż
• ukraiński: (1.1) сволота ż
• włoski: (1.1) gentaglia ż, marmaglia ż

źródła: