odraza

odraza (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔdˈraza], AS: [odraza] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uczucie wstrętu, obrzydzenia, niechęci do kogoś lub czegoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	odraza
dopełniacz	odrazy
celownik	odrazie
biernik	odrazę
narzędnik	odrazą
miejscownik	odrazie
wołacz	odrazo

przykłady:

(1.1) Wystające włosy z nosa budzą we mnie odrazę.

(1.1) Odrazę wzbudzam u bliskich, / nastają na mnie kochani.

składnia:

(1.1) odraza do + D.

kolokacje:

(1.1) czuć/mieć/odczuwać odrazę do • napełniać kogoś odrazą • budzić/wzbudzać w kimś odrazę • głęboka odraza

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odrażanie n, raz mrz

czas. odrazić dk., odrażać ndk.

przym. odrażający

przysł. odrażająco

licz. gł. raz

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. odrazić

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) disgust
• białoruski: (1.1) агіда ż
• duński: (1.1) afsky w, væmmelse w
• rosyjski: (1.1) отвращение n
• ukraiński: (1.1) відраза ż
• włoski: (1.1) ribrezzo m

źródła: