kanalia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kanalia (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kãˈnalʲja], AS[kãnalʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) pejor. osoba podła, niegodziwa

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) przest. pogard. zbiorowisko ludzi nic nie wartych[1]
odmiana:
(1.1)
(2.1) blm,
przykłady:
(1.1) Powyrzucam te wszystkie kanalie, bydło wstrętne i niegodziwe![4].
(2.1) Jakże się zabawiasz? (…) — Jakby na teatrum! Cała Rzeczpospolita tańczy przede mną.  — Raczej cała polska kanalia z dostojnym opiekunem na czele[5].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) drań, łajdak, łachudra, łotr, nikczemnik, nędznik, podlec
(2.1) motłoch, hołota, pospólstwo[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. canaglia od wł. cane z łac. canis (pies)
uwagi:
(1.1) Słowo kanalia odmienia się zawsze według deklinacji żeńskiej. Użyte w odniesieniu do kobiety ma też w związkach z innymi wyrazami rodzaj żeński. W odniesieniu do mężczyzny w zdaniu słowo kanalia może jednak mieć rodzaj męski (ten kanalia) bądź żeński (ta kanalia, mój szef). W liczbie mnogiej ma wyłącznie rodzaj niemęskoosobowy (te kanalie, nie ci kanalie)
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kanalia” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kanalia” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Gabriela Zapolska, Pani Dulska przed sądem
  5. Władysław Stanisław Reymont, Ostatni sejm Rzeczypospolitej