słuch

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: sluch

słuch (język polski)[edytuj]

słuchy (1.3)
wymowa:
IPA[swux], AS[su̯uχ]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jeden ze zmysłów, który odbiera dźwięki; zob. też słuch w Wikipedii
(1.2) muz. umiejętność rozróżniania wysokości dźwięków
(1.3) środ. łow. ucho zająca, królika, dzika
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Jasio ma kiepski słuch.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) słuch absolutny
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. słuchacz m, słuchaczka ż, słuchanie n, słuchawka ż, słuchowisko n, odsłuch m, podsłuch m, słyszenie n, osłuchiwanie n, słuchy lm
czas. słuchać ndk., słyszeć ndk., osłuchiwać ndk.
przym. słuchowy, słyszalny, osłuchowy
przysł. słuchowo
związki frazeologiczne:
powiedzieć do słuchusłuch o kimś zaginął / słuch o czymś zaginąłzamieniać się w słuch
etymologia:
prasł. *sluchъ[1]
uwagi:
zob. też słuch w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „słuch” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.