Przejdź do zawartości

słuch

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: sluch
słuchy (1.3)
wymowa:
IPA: [swux], AS: [su̯uχ]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jeden ze zmysłów, który odbiera dźwięki; zob. też słuch w Wikipedii
(1.2) muz. umiejętność rozróżniania wysokości dźwięków
(1.3) środ. łow. ucho zająca, królika, także dzika[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Jasio ma kiepski słuch.
(1.3) Szarak czujnie postawił słuchy, gotów do ucieczki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) słuch absolutny
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. słuchanka ż, słuchacz m, słuchaczka ż, słuchanie n, słuchawka ż, słuchowisko n, odsłuch m, podsłuch m, słyszenie n, osłuchiwanie n, słuchy lm
czas. słuchać ndk., słyszeć ndk., osłuchiwać ndk.
przym. słuchowy, słyszalny, osłuchowy
przysł. słuchowo
związki frazeologiczne:
powiedzieć do słuchusłuch o kimś zaginął / słuch o czymś zaginąłzamieniać się w słuch
etymologia:
prasł. *sluchъ[2]
uwagi:
(1.3) zwykle w liczbie mnogiej
zob. też słuch w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Marek P. Krzemień, 1000 słów o łowiectwie, Warszawa 1986, s. 132, ISBN 8311072604.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „słuch” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.