słuch
słuch (język polski)
[edytuj].jpg)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jeden ze zmysłów, który odbiera dźwięki; zob. też słuch w Wikipedii
- (1.2) muz. umiejętność rozróżniania wysokości dźwięków
- (1.3) środ. łow. ucho zająca, królika, także dzika[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik słuch słuchy dopełniacz słuchu słuchów celownik słuchowi słuchom biernik słuch słuchy narzędnik słuchem słuchami miejscownik słuchu słuchach wołacz słuchu słuchy
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.2) słuch absolutny
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. słuchanka ż, słuchacz m, słuchaczka ż, słuchanie n, słuchawka ż, słuchowisko n, odsłuch m, podsłuch m, słyszenie n, osłuchiwanie n, słuchy lm
- czas. słuchać ndk., słyszeć ndk., osłuchiwać ndk.
- przym. słuchowy, słyszalny, osłuchowy
- przysł. słuchowo
- związki frazeologiczne:
- powiedzieć do słuchu • słuch o kimś zaginął / słuch o czymś zaginął • zamieniać się w słuch
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) hearing, audition; (1.2) ear
- arabski: (1.1) سمع m (samʿ)
- asturyjski: (1.1) oyíu m
- baskijski: (1.1) entzumen
- białoruski: (1.1) слых m (slych)
- bośniacki: (1.1) sluh m
- bułgarski: (1.1) слух m (slukh)
- chiński standardowy: (1.1) uproszcz. 听觉 / trad. 聽覺 (tīngjué), uproszcz. 听力 / trad. 聽力 (tīnglì)
- chorwacki: (1.1) sluh m
- czeski: (1.1) sluch m
- duński: (1.1) hørelse w
- esperanto: (1.1) aŭdo
- estoński: (1.1) kuulmine
- fiński: (1.1) kuulo
- francuski: (1.1) ouïe ż; (1.2) ouïe ż
- gruziński: (1.1) სმენა (smena)
- hiszpański: (1.1) oído m
- irlandzki: (1.1) éisteacht ż
- islandzki: (1.1) heyrn ż
- japoński: (1.1) 聴覚 (ちょうかく, chōkaku)
- karaimski: (1.1) эшитюв
- kataloński: (1.1) oïda ż
- koreański: (1.1) 청각 (ch’ŏnggak)
- litewski: (1.1) klausa ż; (1.2) ausis m
- łaciński: (1.1) auditus m
- łatgalski: (1.1) dzierdeiba ż
- łotewski: (1.1) dzirde ż
- macedoński: (1.1) слух m (sluh)
- niderlandzki: (1.1) gehoor n
- niemiecki: (1.1) Gehör n; (1.2) Gehör n; (1.3) Löffel m
- norweski (bokmål): (1.1) hørsel m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) hørsel ż
- nowogrecki: (1.1) ακοή ż (akoí)
- ormiański: (1.1) լսողություն (lsoghut’yun)
- perski: (1.1) شنوایی
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1) badanie słuchu:
, stracić słuch: 
, tracić słuch stopniowo: 
, stracić słuch nagle: 
- portugalski: (1.1) audição ż
- prowansalski: (1.1) ausida ż
- romansz: (1.1) udida ż
- rosyjski: (1.1) слух m
- rumuński: (1.1) auz n
- serbski: (1.1) слух m (sluh)
- słowacki: (1.1) sluch m
- słoweński: (1.1) sluh m
- staroangielski: (1.1) hlyst ż
- szwedzki: (1.1) hörsel w, gehör n
- tadżycki: (1.1) шунавоӣ (şunavoī)
- turecki: (1.1) işitme
- ukraiński: (1.1) слух m
- uzbecki: (1.1) eshitish
- volapük: (1.1) lilasien
- walijski: (1.1) clyw m
- węgierski: (1.1) hallás; (1.2) hallás
- wietnamski: (1.1) thính giác
- włoski: (1.1) udito m; (1.2) orecchio musicale m
- źródła:
- ↑ Marek P. Krzemień, 1000 słów o łowiectwie, Warszawa 1986, s. 132, ISBN 8311072604.
- ↑
Hasło „słuch” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
