słuchowisko

słuchowisko (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌswuxɔˈvʲiskɔ], AS: [su̯uχovʹisko], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dramat radiowy, forma operująca specyficznie radiowymi środkami wyrazu: dialogiem, efektami akustycznymi, muzyką itp.; także: audycja radiowa, w czasie której nadawany jest utwór dramatyczny; zob. też słuchowisko w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słuchowisko	słuchowiska
dopełniacz	słuchowiska	słuchowisk
celownik	słuchowisku	słuchowiskom
biernik	słuchowisko	słuchowiska
narzędnik	słuchowiskiem	słuchowiskami
miejscownik	słuchowisku	słuchowiskach
wołacz	słuchowisko	słuchowiska

przykłady:

(1.1) Wczoraj na trójce było ciekawe słuchowisko dla dzieci.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. słuchać

rzecz. słuchacz m, słuchaczka ż, słuch m, słuchanie n

przym. słuchowy, słuchowiskowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) radio play
• białoruski: (1.1) радыёспектакль m, радыёп’еса ż
• bułgarski: (1.1) радиопиеса ż
• kaszubski: (1.1) słëchawiszcze n
• rosyjski: (1.1) радиопередача ż, радиопостановка ż
• węgierski: (1.1) hangjáték

źródła: