randka

randka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrãntka], AS: [rãntka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) umówione, najczęściej romantyczne spotkanie dwóch zainteresowanych sobą osób, w celu bliższego poznania się lub spędzenia razem czasu; zob. też randka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	randka	randki
dopełniacz	randki	randek
celownik	randce	randkom
biernik	randkę	randki
narzędnik	randką	randkami
miejscownik	randce	randkach
wołacz	randko	randki

przykłady:

(1.1) Chciałem umówić się z nią na randkę, ale gdy w końcu ją spytałem – odmówiła.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pójść / umówić się / zabrać kogoś / zaprosić na randkę • być na randce • wrócić z randki

synonimy:

(1.1) spotkanie, rendez-vous, schadzka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. randkowanie n, randkowicz m, randkowiczka ż

czas. randkować

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. rendez-vous

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) date, appointment
• arabski: (1.1) تعيين
• białoruski: (1.1) спатканне n
• czeski: (1.1) rande n, schůzka ż
• esperanto: (1.1) rendevuo
• francuski: (1.1) rendez-vous m
• hiszpański: (1.1) cita ż, encuentro m
• kaszubski: (1.1) wrëje
• nowogrecki: (1.1) ραντεβού n
• rosyjski: (1.1) свидание, pot. свиданка
• szwedzki: (1.1) dejt w, träff w
• turecki: (1.1) randevu
• ukraiński: (1.1) побачення
• węgierski: (1.1) találka

źródła: