romantyczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

romantyczny (język polski)[edytuj]

poeta romantyczny (1.1)
romantyczny (1.2) spacer
wymowa:
IPA[ˌrɔ̃mãnˈtɨʧ̑nɨ], AS[rõmãntyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z romantyzmem jako epoką literacką (i kierunkiem w sztuce), charakteryzujący romantyzm
(1.2) pot. taki, który jest tajemniczy, wrażliwy, uczuciowy, poetyczny, marzycielski
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Epoka romantyczna stworzyła własny model bohatera literackiego.
(1.2) Skompromitowany przez Gabrysię przed całą żeńską drużyną koszykarską, której uczestniczki - jak się okazało - wszystkie miały okazję słuchać tych samych komplementów i romantycznych porównań do kwiatu jabłoni, mówi jej, że jest prozaiczna jak kalafior.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) poeta / malarz / artysta romantyczny • nurt romantyczny
(1.2) romantyczny wieczór / spacer • romantyczna kolacja
synonimy:
antonimy:
(1) nieromantyczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. romantyzm m, romantyk m, romantyczka ż, romantyczność ż, romantyka ż
przysł. romantycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. romantique
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: