prowodyr
prowodyr (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pogard. osoba wzniecająca zamieszki, bunty czy rozruchy, a następnie przewodząca im
- (1.2) daw. wodzirej[1]
- (1.3) przest. przewodnik stada
- odmiana:
- (1.1-1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prowodyr prowodyrzy / rzad. prowodyrowie dopełniacz prowodyra prowodyrów celownik prowodyrowi prowodyrom biernik prowodyra prowodyrów narzędnik prowodyrem prowodyrami miejscownik prowodyrze prowodyrach wołacz prowodyrze prowodyrzy / rzad. prowodyrowie depr. M. i W. lm: (te) prowodyry[2]
- składnia:
- (1.1) prowodyr + D.
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) awanturnik, przywódca[3]
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prowodyrka ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ringleader
- duński: (1.1) anstifter w
- hiszpański: (1.1) cabecilla m/ż
- ukraiński: (1.1) проводи́р m
- włoski: (1.1) caporione m, capoccia m, sobillatore m, istigatore m
- źródła:
- ↑
Hasło „prowodyr” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „prowodyr” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „prowodyr” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
