pieniacz
pieniacz (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pieniacz pieniacze dopełniacz pieniacza pieniaczy celownik pieniaczowi pieniaczom biernik pieniacza pieniaczy narzędnik pieniaczem pieniaczami miejscownik pieniaczu pieniaczach wołacz pieniaczu pieniacze
- przykłady:
- (1.1) Nikt nie chce mieć w swoim gronie partnerów uważanych, słusznie czy nie słusznie, za permanentnych pieniaczy i malkontentów[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pieniactwo ż, pienianie n
- forma żeńska pieniaczka ż
- czas. pieniaczyć się dk., pieniać ndk.
- przym. pieniacki, pieniaczy
- przysł. pieniacko, pieniaczo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Ludwik Stomma, Poczekajmy na prawnuki, „Polityka nr 2702”, 2009-04-25, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Hasło „pieniacz” w: Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13017-2.