Przejdź do zawartości

malkontent

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

malkontent (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[malˈkɔ̃ntɛ̃nt], AS[malkõntẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek niezadowolony ze wszystkiego, doszukujący się wad we wszystkim i wszystkich.
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mężu, ale z ciebie malkontent.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) grymaśnik, kapryśnik, chimeryk, utyskiwacz, tetryk, zrzęda; pot. burczymucha, gderacz, jęczydusza, kwękacz, narzekacz, maruda; posp. upierdliwiec; daw. śledziennik; reg. śl. dziurdziuch
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. malkontenctwo n
forma żeńska malkontentka ż
przym. malkontencki
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. malcontent lub wł. malcontento[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 18, 20.