penitencjariusz

penitencjariusz (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. duchowny upoważniony do odpuszczania ciężkich grzechów; zob. też penitencjariusz w Wikipedii

(1.2) książk. osoba osadzona w zakładzie penitencjarnym

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	penitencjariusz	penitencjariusze
dopełniacz	penitencjariusza	penitencjariuszy / rzad. penitencjariuszów
celownik	penitencjariuszowi	penitencjariuszom
biernik	penitencjariusza	penitencjariuszy / rzad. penitencjariuszów
narzędnik	penitencjariuszem	penitencjariuszami
miejscownik	penitencjariuszu	penitencjariuszach
wołacz	penitencjariuszu	penitencjariusze

przykłady:

(1.1) Kardynał pełnił też urząd penitencjariusza wielkiego.

(1.2) Paweł to penitencjariusz zakładu karnego w Kościerzynie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) penitencjarz

(1.2) więzień, osadzony

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) spowiednik

(1.2) skazaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. penitencjaryzm mrz, penitencjarysta mos, penitencjarystka ż, penitent mos, penitentka ż, penitencjarz mos

forma żeńska penitencjariuszka ż

przym. penitencjarny, postpenitencjarny

przysł. penitencjarnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

śr.łac. poenitentiarius → pokutujący

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: penitencjarz

• hiszpański: (1.2) interno m, recluso m
• nowogrecki: (1.2) τρόφιμος m (φυλακής), κρατούμενος, εγκάθειρκτος

źródła: