więzień

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

więzień (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvʲjɛ̃w̃ʑɛ̇̃ɲ], AS[vʹi ̯ũ̯źė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.asynch. ę i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek pozbawiony wolności, np. odbywający karę w więzieniu, zamknięty w areszcie, obozie lub innym miejscu odosobnienia

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: więzienie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W większości przypadków dobre zachowanie nie gwarantuje więźniowi przedterminowego zwolnienia[1].
(1.1) W marcu tego roku kilku więźniom udało się zbiec z transportu.
(1.1) Izby zajmowane przez więźniów nosiły numery od 5 do 37[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) dylemat więźnia • więzień politycznywięzień sumienia
synonimy:
(1.1) osadzony, gw. więz. garownik, garucha, garus; st.pol. kłodnik; reg. śl. haresztant
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) alimenciarz, blokowy, kajdaniarz, kapo, lagrowiec, łagiernik, muzułmanin, oświęcimiak, sybirak, więzień sumienia, więzień polityczny, więzień kryminalny, współwięzień[3]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. więzienie ż, więziennictwo n, więziennik mos, uwięzienie n
forma żeńska więźniarka ż
czas. więzić ndk., uwięzić dk.
przym. więzienny, więźniarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
czes. vězeň[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Wikipedii
  2. z Wikipedii
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 12.