Przejdź do zawartości

odporność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

odporność (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ɔtˈpɔrnɔɕt͡ɕ], AS[otporność], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdolność do przeciwstawienia się; brak wrażliwości
(1.2) med. zdolność do czynnej i biernej obrony organizmu przed patogenami
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nadaje to włóknom keratynowym odporność na zerwanie i czynniki środowiskowe, zapewniając ich giętkość i elastyczność, zaś stwardnienieprzy bardzo dużej ilości mostków dwusiarczkowych[1].
(1.2) Jedną z najważniejszych witamin wspomagających odporność jest wit. A występująca m.in. w marchewce i jabłkach[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wytrzymałość, twardość
(1.2) uodpornienie, immunizacja
antonimy:
(1.1) wrażliwość, czułość
(1.2) podatność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uodparniać, uodporniać, uodpornić
przym. odporny, odpornościowy
rzecz. odpór mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Leokadia Kłyszejko-Stefanowicz, Cytobiochemia : biochemia niektórych struktur komórkowych, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Przesilenie jesienne, jak sobie z nim poradzić?. lodz.tvp.pl. [dostęp 14 października 2022].