matula

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

matula (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. pieszcz. mama, matka, mamusia
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) A on tak się żachnął (złotko moje!) i gada: „Nie widzą matula, że mam świeżuteńki mundur?“[1] (sic!)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mać ż, matka ż
przym. matczyny
związki frazeologiczne:
uczyła matula nie wychodź spod króla
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

matula (język łaciński)[edytuj]

matula (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) garnek[1]
(1.2) nocnik[1]
odmiana:
(1.1-2) matula, matulae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „matula” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 413.