nocnik

nocnik (język polski)

nocnik (1.1)

nocnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈnɔʦ̑ʲɲik], AS: [nocʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) naczynie do wypróżniania się, używane zwłaszcza przez małe dzieci; zob. też nocnik w Wikipedii

(1.2) daw. pot. nocleg

(1.3) daw. nocowanie koni na pastwisku

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) daw. ktoś, kto włóczy się po nocy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nocnik	nocniki
dopełniacz	nocnika	nocników
celownik	nocnikowi	nocnikom
biernik	nocnik	nocniki
narzędnik	nocnikiem	nocnikami
miejscownik	nocniku	nocnikach
wołacz	nocniku	nocniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) posadzić na nocnik, siedzieć na nocniku

synonimy:

(1.1) przest. urynał; gw. (Śląsk Cieszyński) noczniok, gw. (Górny Śląsk) topek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nocny mrz, nocka ż, noc ż, nocowanie n, zanocowanie n, przenocowanie n, nocnica ż

zdrobn. nocniczek m

czas. nocować ndk., zanocować dk., przenocować dk.

przym. nocny, nocnikowy

przysł. nocą

związki frazeologiczne:

obudzić się z ręką w nocniku

etymologia:

pol. noc + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) potty, chamber pot, pot, urinal, chamber, jerry
• baskijski: (1.1) pixontzi, txizontzi
• białoruski: (1.1) (начны) гаршчок m
• bułgarski: (1.1) цукало n
• czeski: (1.1) nočník m
• duński: (1.1) natpotte w, potte w
• francuski: (1.1) goguenot, gogues, pot de chambre, jules m, vase de nuit
• hiszpański: (1.1) orinal m
• kaszubski: (1.1) dojinka ż, żart. wodny zégark m
• macedoński: (1.1) нокшир m
• niemiecki: (1.1) Töpfchen n
• norweski (bokmål): (1.1) nattpotte m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) nattpotte ż
• nowogrecki: (1.1) γιογιό n, δοχείο νυκτός n
• rosyjski: (1.1) ночной горшок m
• włoski: (1.1) vaso da notte m, orinale m, pitale m

źródła: