mątewka

mątewka (język polski)

mątewka (1.2)

wymowa:

IPA: [mɔ̃nˈtɛfka], AS: [mõntefka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: mątwa

(1.2) kulin. proste narzędzie do mieszania i rozmącania mąki w wodzie lub śmietanie, wykonane z rosochatej gałązki; zob. też mątewka w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mątewka	mątewki
dopełniacz	mątewki	mątewek
celownik	mątewce	mątewkom
biernik	mątewkę	mątewki
narzędnik	mątewką	mątewkami
miejscownik	mątewce	mątewkach
wołacz	mątewko	mątewki

przykłady:

(1.1) Najłatwiej gotować pamułę ze śliwek (…). Gdy się już rozgotują, rozfyrta (rozmąci) się je mątewką, zatrzepie mąką i soli nieco.

(1.1) Znikomek spożył kęs nieba i miesza złotą mątewką • Cień własny z cieniem brzóz kilku. A brzozy śnią się i szumią…

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kwirlejka, kwyrlejka, kwirla, firlejka, firlejek, gwiazdka, rogalka, kałatuszka, kwirlik, kwyrlajek, kwyrl, rozfyrtaja, kołotłiłka; gw. gór. feruła, rogolka; reg. pozn. kwyrla; reg. śl. kwyrlok, rogolka, fyrlaczka, ferlok; gw. lwow. kołotuszka; reg. kuj. koziołek

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszadełko

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mątwa ż, mącenie n, zmącenie n, rozmącenie n, rozmącanie n, mętnienie n, mątew ż

czas. mącić ndk., zmącić dk., rozmącać ndk., rozmącić dk.

przym. mętny

przysł. mętnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mącić

uwagi:

tłumaczenia:

• litewski: (1.2) menturis
• niemiecki: (1.2) Quirl m
• norweski (bokmål): (1.2) tvare ż/m
• norweski (nynorsk): (1.2) tvore ż
• ukraiński: (1.2) колоті́вка ż

źródła: