Przejdź do zawartości

kobieciarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kobieciarz (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i, IPA[kɔˈbʲjɛ̇t͡ɕaʃ], AS[kobʹi ̯ėćaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.podw. art.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. mężczyzna lubiący flirty z kobietami
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mój kolega jest nieuleczalnym kobieciarzem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) książk. casanova, donżuan, flirciarz, playboy, uwodziciel; książk. lew salonowy; książk. pogard. lowelas; książk. żart. kokiet; żart. albo iron. bawidamek; żart. pożeracz damskich serc, pożeracz niewieścich serc; pot. babiarz, czaruś, podrywacz; przest. bałamutnik, bałamut[2]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) mężczyzna
hiponimy:
(1.1) erotoman
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kobieta ż, kobietka ż, kobieciątko n, kobiecina ż, kobiecinka ż, kobiecisko n, kobieton m, kobieciarstwo n, kobiecość ż
przym. kobiecy
przysł. kobieco, po kobiecemu
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kobieciarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.