kaptur

kaptur (język polski)

kaptur (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈkaptur], AS: [kaptur]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kraw. część płaszcza, kurtki lub bluzy służąca jako nakrycie głowy; zob. też kaptur (strój) w Wikipedii

(1.2) przen. stan mnisi

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kaptur	kaptury
dopełniacz	kaptura	kapturów
celownik	kapturowi	kapturom
biernik	kaptur	kaptury
narzędnik	kapturem	kapturami
miejscownik	kapturze	kapturach
wołacz	kapturze	kaptury

przykłady:

(1.1) Nie mogę przypomnieć sobie twarzy tego człowieka, gdyż miał oczy zasłonięte kapturem.

(1.2) Mniejsza, żeś państwa, trony, berła skruszył: / Będziesz tak śmiałym, żebyś kaptur ruszył?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nakrycie głowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zakapturzony mos, kapturka ż, kapturnica ż, kapturnik mos/mzw, kapturzenie n, zakapturzenie n

zdrobn. kapturek mrz

czas. kapturzyć ndk., zakapturzyć dk.

przym. kapturowy, kapturzasty, zakapturzony

ims. zakapturzony

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac., st.rus. kapturъ → szpiczasty kołpak futrzany

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hood, cowl, hoodie
• arabski: (1.1) قلنسوة ż (qalánsuwa)
• baskijski: (1.1) txano
• białoruski: (1.1) капюшон m, каптур m, капар m
• duński: (1.1) hætte
• esperanto: (1.1) kapuĉo
• estoński: (1.1) kapuuts, peakott
• francuski: (1.1) capuche ż, capuchon m
• hiszpański: (1.1) capucha ż
• interlingua: (1.1) cappucio
• kaszubski: (1.1) kapùca ż
• łaciński: (1.1) cucullus m
• niemiecki: (1.1) Kappe ż, Kapuze ż
• nowogrecki: (1.1) κουκούλα ż (koukoúla)
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) kurtka z kapturem:
• portugalski: (1.1) capucho m, capuz m
• rosyjski: (1.1) капюшон m (kapûšon)
• ukraiński: (1.1) каптур m (kaptur), капюшон m (kapûšon)
• węgierski: (1.1) csuklya, kapucni
• włoski: (1.1) cappuccio m

źródła: