kø

kø (język duński)

en kø (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kolejka

(1.2) pot. mot. korek drogowy

odmiana:

(1) en kø, køen, køer, køerne

przykłady:

(1.1) Pigerne har stået i kø efter billeterne i næsten fem timer. → Dziewczęta stały w kolejce po bilety prawie pięć godzin.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) bilkø

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kø (język norweski (bokmål))

kø (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kolejka

odmiana:

(1.1) en kø, køen, køer, køene

przykłady:

(1.1) I det gamle Sovjetunionen måtte man stå i kø for å få kjøpt mat. → W dawnym Związku Radzieckim trzeba było stać w kolejce, żeby kupić coś do jedzenia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) å kjøre i kø → jechać w korku • å snike i køen → wepchnąć się do kolejki • å stille seg i kø → stanąć w kolejce

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: