istny
istny (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) podkreślenie, że następujący po przymiotniku „istny” rzeczownik jest kwintesencją swojego znaczenia
zaimek
- (2.1) reg. pozn.[1] ów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (3.1) gw. (Poznań)[1] żart. narzeczony
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik istny istna istne istni istne dopełniacz istnego istnej istnego istnych celownik istnemu istnej istnemu istnym biernik istnego istny istną istne istnych istne narzędnik istnym istną istnym istnymi miejscownik istnym istnej istnym istnych wołacz istny istna istne istni istne
- przykłady:
- (1.1) Ojej, pomyślałam, teraz to się dopiero zacznie, bo przecież ta baba to istna wariatka i ja ją znam.[2]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ów
- (3.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: narzeczony
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „istny (istna)” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Christian Skrzyposzek, Wolna Trybuna, 1985, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
